Midden 2018 plande ik het 2e nest van Kilay en was het plan om zelf een dochter van Kilay aan te houden. Nadat de fokker en eigenaar van de dekreu Speaking Borders Tom een nest had van Tom’s moeder en een andere lijn had ik besloten om een teefje aan te kopen van dit nest en niks te houden van mijn eigen nest van Kilay en Tom. Dus in November 2018 deed Speaking Borders Sky haar intrede in mijn roedel.

De dekking van Kilay en Tom verliep volgens plan en op de dag dat Kilay d’r drachtecho gemaakt werd kreeg ik het nieuws dat Kilay haar broer een nakomeling met epilepsie had gegeven. Natuurlijk een hele domper maar we konden dit nest niet meer ongedaan maken. De kennis die ik ondertussen bezat over epilepsie heb ik openlijk met al mijn pupkopers besproken en zo zijn op 06 Maart 2019 6 prachtige pups geboren die allemaal alweer besproken waren.
De epilepsie van een pup van Kilay’s broer ging mij niet in de koude kleren zitten aangezien deze hond bij bekenden binnen de hondensport zat.

Caz die in 2018 nog bij mij woonde ging in Mei 2018 uit logeren bij een (ex)pupkoper die een pup van Kilay’s eerste nest had terwijl ik naar Zwitserland op vakantie ging. Hier is Caz helaas tegen een boom aangerend en heeft hij 2x een heupoperatie moeten ondergaan. De vrouw waar Caz op vakantie was vroeg of zij voor Caz mocht zorgen tijdens de revalidatie want zij hadden in de vakantie zo een goede band opgebouwd en zo geschiede het dat Caz nooit meer is weggegaan al niet wetend dat dit ook zijn einde bleek te worden…. De vrouw en ik hielden altijd contact en ik zag de honden regelmatig tot het moment dat ze mij kwam assisteren bij Kilay’s bevalling van haar 2e nest met Tom. Op dat moment schreef ze mij dat ik niet moest schrikken, omdat dat de honden erg dun waren. Toen ze bij mij was heb ik een heel moeilijk gesprek gevoerd hier over, maar wie ben ik om niet te geloven dat ze van voermerk veranderd was en dat de honden dat niet wouden eten… Ze is tenslotte altijd onwijs goed voor Caz en Ready geweest. Ik had afgesproken dat ik binnen 8 weken de honden weer wou zien en als ik geen verbetering zou zien dat ik in ieder geval Caz terug zou nemen. Helaas lukte het ons steeds niet om een datum te prikken en heb ik haar geloofd dat het goed ging met de honden, tot het moment dat ik op 02 Augustus 2019 het bericht kreeg dat Caz overleden is aan een vergiftiging. Al mijn alarmbellen gingen af en na 2 dagen pushen heb ik eindelijk te horen gekregen bij welke dierenarts Caz achtergelaten was. Ik heb toen direct de kliniek gebeld en gezegd dat ik Caz kwam ophalen. Er werd mij verteld dat ik binnen 2 uur daar moest zijn want dan werd hij vernietigd. Toen ze Caz brachten zei de dierenarts met een heel zielige blik ”Sterkte” en kreeg ik een schouderklopje. Op dat moment wist ik niet wat ze bedoelde en dacht ik dat het gewoon zakelijk bedoeld was. Ik had ondertussen contact met mijn eigen dierenarts opgenomen en gevraagd of ze hem wilden nakijken. Helaas kwam al snel het bericht dat Caz inderdaad aan ondervoeding was overleden. Een reu die bij mij weg is gegaan met een mooie 17 kilo, Caz was mooi in verhouding tussen spieren en vetpercentage en lag daar op de weegschaal met 8,4 kilo………………..
Op dat moment heb ik er alles aan gedaan om Ready, de pup van Kilay’s eerste nest daar weg te krijgen samen met een fantastisch team wat ik heb opgebouwd van mensen die de vrouw vertrouwde. Na 3 weken wachten op het Duitse rechtssysteem heb ik uiteindelijk zelf de knoop doorgehakt en heb ik de vrouw geconfronteerd. Samen met een pupkoper uit Kilay’s eerste nest die veel ervaring had met dit soort gevallen zijn we om 22.00 uur naar de vrouw gereden en na een hele lange avond zijn we eindelijk om 03.15 uur met Ready naar buiten gelopen. Het was een hoopje ellende van net 12 kilo voor een hele grote reu. Gelukkig heb ik in samenwerking met mijn eigen dierenarts en de specialisten van mijn voermerk Ready op een gezonde manier weten te laten aankomen en heeft hij nu een geweldig leven bij iemand die hem als pup vaker had opgevangen.

Toen de pups van Kilay en Tom naar de ECVO oogspecialist gingen ben ik ook met Gale en Bo gegaan voor hun eerste jaarlijkse oogonderzoek. Hier bleek dat Bo Distichiasis/Ectopische cilie had, een niet erge oogafwijking maar wel iets wat ik steeds meer in het ras zag voorkomen dus heb ik besloten om Bo nooit in te zetten als dekreu terwijl er wel al de eerste aanvragen/plannen voor waren.
Gale was als jonge hond een moeilijk hondje dat niet echt kon focussen in sporten zoals agility en ook in het dagelijke leven waren veel prikkels moeilijk. Hierdoor was ik in contact gekomen met een gedragsdeskundige net over de grens van Duitsland. Zij deed ook agility en na een paar x een consult kwamen we in gesprek. Zo bleek dat ze helaas geen sporthond meer had, en toen heb ik haar aangeboden om te gaan starten met Sky die ondertussen de leeftijd van 7 maanden had bereikt. Ik had namelijk mijn handen nog vol aan Gale en trainde ook nog elke week met Kilay en Yoni. Het was heel moeilijk voor mij maar uiteindelijk hebben we samen besloten dat Sky in gastgezin zou gaan bij de gedragsdeskundige omdat ze dan een betere band voor de sport konden opbouwen. Dit heeft helaas niet lang mogen duren want in het voorjaar van 2020 begon Sky symptomen te ontwikkelen die leken op bij de labrador bekende EIC (Exercise Induced Collapse) Al snel raakten de gedragsdeskundige en ik niet op de zelfde lijn qua volgorde van onderzoeken die ik zou betalen en werd mij gezegd dat ik Sky maar terug moest nemen. Hier heb ik natuurlijk geen moment aan getwijfeld en heb ik haar terug genomen. Eenmaal terug bij mij zijn we haar verder gaan onderzoeken bij onder andere neuroloog Paul Mandigers waar buiten EIC niets uit bleek te komen. Op dat moment kwam er iemand bij mij op de lijst die nog geen andere honden had gehad en  zo is Sky voor een maand op proef naar Rotterdam vertrokken. Hier leek het allemaal goed te gaan en hebben we besloten dat Sky verkocht werd en daar zou blijven. Uiteindelijk kreeg Sky ook daar de zelfde problemen en kwam haar fokker, die ook dierenarts is, erachter dat ze misschien wel het bekende Spikesyndroom kon hebben. Een zeer gevaarlijke vorm van allergie voor gluten. En toen we dit terug gingen kijken kreeg ze altijd de aanvallen na het eten van gluten. Met Sky gaat het nu helemaal goed en hopelijk mag ze gezond een oude hond worden.